Źródło
Podst. wyd.: AGAD, Rada Ministrów KW, II 165, s. 33 (rkps). Lit. przedm.: Oniszczuk, s. 265, 275, 284, 288-290.
Kontekst historyczny
Wschowa była pierwszym z kilku miast, dla których w Księstwie Warszawskim zaprojektowano stworzenie rewirów oddzielających ludność żydowską od pozostałej. W odróżnieniu od innych miast, w przypadku Wschowy nie wskazano określonych ulic, przy których zamieszkiwanie byłoby zabronione, ale określono, że dopuszczalne jest osiedlanie się tylko w jednej z części miasta (Nowym Mieście). W ten sposób usiłowano przywrócić strukturę osiedleńczą istniejącą do czasu pożaru, który miał miejsce jeszcze przed utworzeniem Księstwa Warszawskiego (w 1801), a także pobudzić społeczność żydowską do samodzielnego zaangażowania się w odbudowę tej części miasta. Jeszcze jednym nietypowym rozwiązaniem, nieobecnym w innych dekretach ustanawiających rewiry, było zobowiązanie lokalnej społeczności żydowskiej do ukończenia budowy synagogi.
Dokument
Data wydania: 5 lipca 1810 roku
Zważywszy, że zbyteczne skupienie się ludu starozakonnego wystawia mieszkańców miasta naszego Wschowy na wielorakie niebezpieczeństwa, mianowicie pożarów i utraty zdrowia, gdy już skuteczne środki względem Starozakonnych miasta Warszawy dla tychże przyczyn przedsięwziąść byliśmy przymuszeni, na przełożenie naszego ministra spraw wewnętrznych postanowiliśmy i stanowimy co następuje:
Art. 1.
Od dnia 29 września 1811 roku nie wolno jest mieszkać osobom ludu starozakonnego we Wschowie będącym, nigdzie więcej, jak tylko w stronie miasta Nowem Miastem nazwany, a to w sposób, w jaki go zamieszkiwali ciż starozakonni przed pożarem, w roku 1801 wydarzonym.
Art. 2.
Do dnia więc w poprzedzającym artykule wyznaczonego wszyscy starozakonni wynieść się ze Starego Miasta na Nowe mają.
Dozwala się starozakonnym domy na Nowem Mieście w miejscu pogorzałych, stosownie do urządzeń policyjnych co do porządku stawiać z drzewa, bez lub o jednem piętrze, jednakże mają bydź z murowanemi kominami i dachówkami pokryte.
Art. 4.
Obowiązani są starozakonni w przeciągu czasu artykułem 1ym przepisanego, dokończyć rozpoczętej już bóżnicy[1], na którą wsparcie od innych synagog odebrali. Dopilnowanie, aby niniejszy dekret ściśle wykonywanym został, ministrowi naszemu spraw wewnętrznych polecamy.
[1] Tj. dokończyć budowę synagogi.